آه.... ای روح سرگردان  من

که درکرانه های  آسمان آبی ، تنها و در بدری !

غمگین مباش !

نگاه  آسمانیت را بر پیکره بیمار زمین خیره کن

تا نظاره کنی عدالت هستی را !!!!

  من نیز در شوره زار جاده  زندگی

با پیکری رنجور و زخم خورده  از نوع بشر

در تنهایی جانفرسا نفس میکشم !!

و در آغوش هراسی ناخوانده از "دزدان انسانیت"

با کوله باری از دردهای بی درمان جان می کنم.

غمگین مباش و دل به  قمار آینده ببند

 شاید در گذرثانیه ها دلمان را خانه زیبایی ،

و سینه مان را گور اندوه ها ی زمان ساختیم.!!!

ج_ علیخانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: